Ozon w przyrodzie powstaje poprzez promieniowanie ultrafioletowe słońca ( reakcja fotochemiczna ), oraz wyładowania elektryczne - uderzenie pioruna ( reakcja bioelektryczna ). Sztucznie wytwarzany jest za pomocą promieni ultrafioletowych oraz za pomocą wyładowań koronowych. Wyładowania koronowe zachodzące pomiędzy elektrodami wytwarzają ozon z tlenu zawartego w otoczeniu. Opisując to zjawisko w skrócie, energia wyładowań rozszczepia cząsteczki tlenu na pojedyncze atomy, a te z kolei łączą się z innymi cząsteczkami tlenu (O2) wytwarzając ozon (O3). Około 90% ozonu znajduje się w górnych częściach atmosfery pod postacią "warstwy ozonowej". W niskich warstwach atmosfery tworzy się w momencie naturalnych wyładowań elektrycznych. Dlatego, po burzy, powietrze ma zapach ozonu, który powstaje w temperaturze łuku elektrycznego w momencie uderzenia pioruna.
Ozon jest nietrwały termicznie i już w temperaturze pokojowej rozpada się stopniowo do tlenu dwucząsteczkowego (O2). Mimo, że ozon działa bardzo silnie bakteriobójczo, to ma bardzo krótki cykl życia. W momencie styczności ozonu z bakteriami, wirusami, zapachami, dodatkowy atom tlenu niszczy je całkowicie poprzez utlenianie.
Ozonowanie jest bezpieczne. Generator ozonu, tlen z powietrza, przekształca w trójcząsteczkowy ozon. W wyniku kontaktu ozonu z drobnoustrojami, przekształca się on do normalnego, dwucząsteczkowego tlenu, a drobnoustroje zostają unieszkodliwione poprzez utlenienie.
Ozonować można wszystko, co może i powinno być dezynfekowane, np.: owoce, warzywa, mięsa, pomieszczenia dla ludzi i zwierząt, urządzenia, instalacje, układy klimatyzacji samochodowej i domowej i wiele innych. Ozonowanie wydłuża okres przydatności produktów do spożycia, zapewnia czystość mikrobiologiczną. Ozonowanie pomieszczeń po zalaniach niszczy rozwijające się pleśnie, grzyby i ich przetrwalniki oraz trwale usuwa nieprzyjemne i uciążliwe zapachy.